Dienstag, 31. Juli 2012

Ben ve Ben-olmayan..

yabancilasmanin kosulu kendini bilme, bulmadir -demistik. eger diyalektik hegelin diyalektigi gibi bir diyalektik anlayisi ise o zaman insan sürekli kendini bulma ve yeniden yitirme icerisinde olmasi lazim sonucuna ciktim. bu bir cikarim, Hegel'i birgün bastan asagi anlayana kadar -diyelim. gecenler Hegel'deki "Ich" und "Nicht-Ich" yani "Ben" ve "Ben-olmayan" paragrafina baktim yeniden, "Ben" "Ben-olmayan" ile hep bir iliski icerisinde diye yaziyor, kendisine kendisini ancak objelestirerek, yabancilastirarak bakabilir, mesela iki gün önceki Ben ve simdiki Ben, bu ayrim tabi ki bir bütün icerisinde, yani her zaman coktan sentezlesmis, burdaki sentez bir sürec sonucunda yani bakis, bakista ki ayrim sonucunda olmuyor, özne her zaman coktan bir senteze ugramis olarak kendini kendine nesnelestirip bakabiliyor. bu düsüncelerin benim yabancilasma ile olan düsüncelerimle yakindan bir alakasi yok, ama ayni mantik icinde. Hegel özne o kendi-olmayanla daireyi cizip tekrar kendine gelir diyor, gelmez ise kendini kaybetmis, yani belki artik cildirmistir diyor, cünkü kendini kendisiyle kimliklestiremiyor. korkunc bi düsünce, neyse. (ama unutmamak gerekir ki bu Hegel deki kendini bulan Ben hem ayni hem baska bir Ben, yani degismis ama yinede ayni Ben). benim söylemeye calistigim sey de bu zaten, eger bir yabancilasma söz konusu ise öznenin kendini buldugu, ya da bi aralar bulmus oldugu kosulu yapiliyordur orda. eger bunu duragan düsünürsek bir zamanlar kendini buldugu halde yitirmis oldugu bir özneden yola cikariz, ama eger diyalektik düsünürsek özne hep kendini bulma ve kaybetme halinde, özne sürekli bir Ben ve Ben-olmayan hali icinde. o zaman bu mesela piskoz yasayanlar icinde gecerli olmasi gerekir, piskoz insanin sadece bir hali, bir anlik hali olmasi gerekir. belki kendine yabancilasan en belirgin hali, ve bir diyalektik icinde özne kendisini yine bulabilir. ? Zizek Lacan'daki piskoz anlayisina göre gerceklige (Real) en yakin olan öznenin piskoz yasayan özne oldugunu yaziyor, bu mantiga göre piskoz geciren özne belki en devrimci özne olmasi gerekir, cünki bu gerceklik oyununu (sembolik düzeni) kirip baska bir gerceklik algisi yasayip artik sembolik düzen ve Real olan arasinda duruyor 'piskoz sonrasi'. artik her ikisine bir yabanci, ya da her ikisinin kurgusuna dahil. belki psikozu positif bir okumadan gecirmek lazim, kimin neye yakin oldugundan cok insanin insan hallerine olan algisini, dolayisiyla insan-dünya iliskisini daha iyi kavrayabilmek icin..

 (Foto: http://www.ariva.de/forum/So-haben-Sie-die-Erde-noch-nie-gesehen-270079)




(Ich und Nicht-Ich: Hegel, Phänomenologie des Geistes, S. 23)

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen